“Efendi insandı, iyi insandı rahmetli” mi diyecekler ardınızdan, yoksa “yaramaz insandı, açgözlü, hırsızın tekiydi” mi diyecekler?
Herkes hakkını helâl etse de-ölüye saygıdan- mezar dönüşü kimsenin ağzını kapatamazsın.
X X X
Akıllı bir adam şöyle demiş:
“Düşmanlarınızı öldürmeyin. Nasıl olsa ölecekler. Sadece biraz beklemeniz gerekir.”
İnsanı insana düşman yapan düzenin kendisidir. Yoksa niye bir insan, insana düşman olsun? İnsanlar arası eşitsizlik, işsizlik, hep daha çok, daha çok hırsının insanın ruh sağlığını teslim alması, insanı insanın kurdu yapması…
Ağlamayı gülücüklere çeviren insan yavrusu, bozuk düzenin acımasız çarkları arasında, her çeşit kötülüğe bulaşmış olsa da, giderayak hep iyilikle anılmak ister. Hayrat yapma sevdası.
Dinimiz de “ölen insanın ardından iyi konuşun” diyor ya.
X X X
Bir atasözümüz de şöyle der:
“Gözünü toprak doyursun.”
İçine kapitalizmin kazanma hırsı, yok etme, üstün olma, çalıp çırpma hırsı, virüsü girmiş bir insan müsveddesi. Bu insan her şeye düşman kesilir, acımasız olur, ne insana, ne çevresine, ne de toplumuna karşı bir iyilik düşünür. Bencilliğin o korkunç kıskacında ölüp gider. Ölü toprağına bir karış toprak daha atarlar.
X X X
Ölüyü alelacele ölüler bahçesine bıraktıktan sonra ardından, “iyi insandı rahmetli” desinler.
Gerisi hikâye…