Yazar-düşünür Walter Benjamin’den alıntıladığım bir öykü.
Ölüm döşeğinde olan yaşlı bir adam, oğullarına, üzüm bağında bir hazinenin gömülü olduğunu söyler. Onlara sadece toprağı güzel kazmalarının yeterli olacağını belirtir. Bir zaman sonra da ölür.
X X X
Oğulları, baharda işe koyulur. Bağda hazine aramaya giderler ve kazarlar, “ha şurada, ha burada hazine var” diyerek. Ama hazine mazine yoktur. Üzülürler, babalarına kızarlar, kendilerini kandırdı diye.
Ancak sonbaharda, bağ bozumu için gittiklerinde şaşakalırlar. Çatallarında öyle güzel üzümler vardır ki!
O yıl, “GÜZEL ÜZÜM” yarışmasında birinci olurlar. Ödülü kaparlar, çok güzel de para kazanmışlardır. İşte o zaman babalarının söylediği, vasiyet ettiği hazinenin kendi emekleri olduğunu ve karşılığını da en güzel üzümlerle aldıklarını anlarlar.
X X X
TOPRAK, BİR ÜLKENİN, O ÜLKE İNSANLARININ EN BÜYÜK ZENGİNLİĞİ, HAZİNESİDİR.
TOPRAK, HAYATTIR.
VE HAYAT KADAR BÜYÜK BİR HAZİNE VAR MIDIR, İNSAN İÇİN?
X X X
Topraktan ürün kaldıran insan için “BEREKETLİ OLSUN” sözü, o bereketin, o insanın kendisine, ailesine yaşam kaynağı olmasının bir güzel temennisidir.
Toprağına sahip çıkamayan, onu koruyamayan, zehirleyen, para uğruna, rant uğruna her yeri kazan, ormanını yok eden, yer altı sularını, derelerini zehirleyen, kurutan bir zihniyet, TOPRAĞIN KUTSALLIĞINI bilmeyen zavallı, hain bir zihniyettir. İnsanların sofra bereketini alan, yok eden bu güruh lânetlenmelidir.
BU GÜZEL TOPRAKLARDAN BAŞKA GİDECEĞİMİZ, SIĞINACAĞIMIZ TOPRAK YOK.
Biline…