YALNIZLIK ÜZERİNE

Bu gece kurumuş dal gibiyim,

Dökülmüş yapraklarım birer birer,

Denizde kaybolmuş sal gibiyim,

Boşa çekiyorum kürekleri birer birer

 

Bahçemdeki zerdali ağacındaki,

Son yaprakta düştü kaldı yapraksız.

Kalbimin en derin köşesindeki,

Sevdiklerim gitti kaldım yapayalnız.

 

Etrafımdaki kalabalık nereye gittiler,

Hani nerede umutla büyüttüklerim.

Ahde vefasızlar bir çırpıda silip attılar,

Yoklar beyhude ömrümü çürüttüklerim.

 

Bu gece yalnızlığımla boğuşuyorum,

Nefes yok, duvarlarla konuşuyorum,

Pervasızca benliğimi soruşturuyorum,

Yalnızlığıma bir neden bulamıyorum.

 

Yalnızlığıma dur demek zorundayım,

Hastayım nefes almak durumundayım,

Yenibaharlar ırak, ömrün sonundayım,

Kışı atlatır mıyım onu da bilemiyorum.

 

Dünyaya yalnız gelmedik.

Yanımızda anamız vardı.

Beyhude ömür vermedik,

Hani canlarımız bakardı.

 

Selimi, canlarını beyhude severmiş,

Emek verilir, iyilikler silinirmiş.

Demekki, atalar doğru söylermiş,

Yalnız gelinir yalnız gidilirmiş.

     06.11.2019  03.20 Ben Selimi (Ömer Kılıç)

Orjinal Köşe Yazısına Git