“Kimseye çok bağlanmamak lazım,
vakti gelince herkes gidecek.
Yanındayken kıymet bilmek lazım,
bir gün herkes geldiği yere dönecek.
Gereksiz yere kalp kırmamak lazım,
ömür dediğin kısa, öyle gelip geçecek.
Kavgayla geçen zamana yazık,
o vakitler geri gelmeyecek.
Parayı baş tacı etmemek lazım,
onurun paranla ölçülmeyecek.
Tutumlulukla cimriliği karıştırmamak lazım,
dostların yoksa o para kimle yenecek?
Malın mülkün derdine,
hayatı kaçırmamak lazım!
Sahip olduklarını götüremezsin yanında,
senden sonra başkaları yiyecek.
En azından bir kere deli gibi aşık olmak lazım,
yoksa kalp sevmeyi nasıl öğrenecek?
Hiç ağlamadıysan bir gidenin ardından,
gözlerin ıslanmayı nereden bilecek?
Güzel anılar biriktirmek lazım,
torunların senden ne dinleyecek?
Bol bol resim çektirmek lazım,
yoksa o günler nasıl yad edilecek?
İnsan dediğinin acı çekmesi lazım,
yoksa düşkünün hâlini nereden bilecek?
Şöyle okkalı bir tokat patlatmalı hayat suratına;
yoksa kim,
haddini nasıl bilecek?
Geçirip tırnaklarını yaşama,
sımsıkı tutunmak lazım;
dertler nasılsa bir gün geçecek.
Önemli olan dik durmayı öğrenmektir
çünkü birileri seni itecek.
Mutlaka bir şeye inanmak lazım,
kim ruhun boşluğunu doldurabilecek?
İster Tanrı de adına,
ister fizik,
ister felsefe;
en kötü anında seni o inanç ayakta tutabilecek.
Hepsinden önce insan olduğunu unutmamak lazım!
Bu dünya yalnız senin değil,
başkalarının da yaşam hakkı var.
Bitkiymiş,
hayvanmış,
havaymış,
denizmiş kucaklamak lazım;
gün gelip onlar sana can verecek.
Bir de şu kalp var ya şu kalp,
ona sevmeyi öğretmek lazım!
Öğretemezsen eğer,
bu evren senin üstüne
koca bir çarpı koyup geçecek...”
Candan Ünal - Şair, Yazar
