İncilâ Çalışkan´ın, ?Umutlar Gül Açınca? isimli son öykü kitabını da bir solukta okudum.
Birbirinden sıcak ve ?insan kokan? 16 öykü.
Çalışkan´ın tüm yapıtlarını okudum, eksiksiz. Gerek çocuklar, gerek gençler ve gerekse yetişkinler için kaleme aldığı yapıtlarının hiçbirinde umutsuzluğa yer yok!
Son kitabında da, yaşamın içinden, içimizden, sıradan insanların zorluklar, acılar, düş kırıklıkları arasında geçen yaşamlarında bile bir bakıyorsunuz ki, bir yerlerden mutluluk, yaşama sevinci ve her şeyden önemlisi de umut filizleniveriyor. Zor günler yaşayan insanların üstlerine umudun gizemli ışığı yansıyıvermiş.
İncilâ Çalışkan, benim gibi ?Kemalist? çizgide, Atatürk ilke ve devrimlerine yürekten inanmış bir yazar.
Eşine, kızına, oğluna ve torununa armağan ettiği son kitabının ilk öyküsü olan ?Dönüş Nine? de, buram buram Atatürk kokuyor.
Çalışkan, çok üretken bir yazar. Güler yüzlü, yardım sever?
Günümüzde, ?kurtlar sofrası?ndan farksız edebiyat dünyasında yaşanan büyük çekememezlikler, kıskançlıklardan çok uzak. Tam tersine, genç yazarları özendirmek, yüreklendirmek adına elinden geleni esirgemiyor. Kompleksiz bir şekilde, eski öğretmenlik mesleğinden gelen ışıkla yol gösteriyor, yapıcı eleştirilerde bulunuyor.
Çalışkan, yıllarca çatısı altında bulunduğum ve yöneticiliğini üstlendiğim GERÇEK Gazetesi´nde, 1988 yılından başlayarak çok etkili kültür ve sanat yazıları kaleme almıştı. O yıllardan bugüne, birbirimizi çok iyi tanıma ve anlama olanağı bulduk.
İncilâ Hanım´a yazmak yakışıyor.
Daha nice yapıtlara imza atmasını diliyorum.