Türkiye olarak son yıllarda savunma sistemleri üzerine yaptığımız yatırımlara baktığımızda silahlı kuvvetlerimizin ihtiyacı olarak ortaya konulan birçok projenin hayata geçirildiğini görüyoruz.
Küçük çaplı silahlardan en ileri teknoloji olan İHA’lardan uçak ve helikopterlere, enerji çalışmalarına kadar stratejik birçok alanda dünyayı şaşırtan bir üretim çalışmasını başarıyla devam ettiren bir ülke konumundayız artık.
Hele hele son günlerde Karadeniz’de 560 km’lik bir balistik füze denemesi yapıldı ki komşumuz Yunanistan başta olmak üzere dünyamızda mevcut tüm silah tüccarlarının dikkatini de çektiğini söyleyebiliriz.
Tamam, tüm bu olumlu gelişmelerden Yunanistan’ın duyduğu sıkıntıları anlamak mümkün ama başta ABD olmak üzere AB ilkelerinin son yıllarda ülkemize karşı takıntılarının temelinde esas noktanın ben 10 yıl gibi kısa süre içinde savunma sanayisi içinde yer alan yüzlerce projenin başarılı bir şekilde ortaya konulması olduğunu düşünüyorum.
Özellikle Nato içinde ABD sonra en büyük orduya sahip bir ordunun bu kadar kısa sürede silahlarını yenilemesi ve günden güne güçlenmesi ile bölgesel güçten küresel bir güce doğru hızlı adımlarla yol aldığını söyleyen yabancı otoritelerin maksadı ne olabilir acaba?
Dahası, belki dillendirilmiyor ama işin temelinde 5-10 yıl içinde bu kadar büyük işler yapabilen bir ülke gelecek 20-30 yıllar içinde eğer böyle devam ederse daha neler yapmaz endişesinin de var olduğuna inananlardan birisiyim.
İşte bu yüzden ben son günlerde ortaya atılan kimyasal silah meselesinin de böylesi bir değişimle ilgili oluğunu düşünüyorum. Ve hatta son yıllarda artan Türkiye karşıtlığının da aynı nedenlere dayandığını söylemek isterim. Demem o ki acaba dün 500 km. lik balistik füze yapanlar yarın 5000-10000 km. lik füze yapamazlar mı gibi bazı ilginç soruların cevaplarının arandığını düşünüyorum.