Ömrümü yediler hep gezdirdiler,
Sustum yürünecek yol vardı bende
Cefayla hayattan tez bezdirdiler,
Sustum dayanacak hal vardı bende.
Gençken ettiler ah saçlı ihtiyar,
Ne haysiyet kaldı ne de itibar,
Merttim etmedim kimseye intizar,
Sustum dillerimde lal vardı bende.
Dost kalmamış hepsi karşı cenahta,
Sevap varken, neden hepsi günahta,
Hiç aramadım bir yudum kadehte,
Sustum acı suda bal vardı bende.
Medya onlar için bir bahaneydi,
Yazar için ise boş hikayeydi,
Acz içinde yasam çok şahaneydi,
Sustum hep yetecek mal vardı bende.
Torunu sevmeye, hasret ettiler,
Yaşanacak ömrü berbat ettiler,
El gibi üzdüler, kasvet verdiler,
Sustum yüzlerimde gül vardı bende.
Ömürde esaret varmış kaderde,
Acımadılar hiç, sonları beterde,
Ölümün bile kol gezdiği yerde
Sustum, götürecek bel vardı bende.
Soldurdular lale ile sümbülü,
Ayırdılar hemde dikenle gülü,
Lal ettiler, öten garip bülbülü,
Sustum, koklanacak gül vardı bende.
Hasretim yar toprak ile taşına,
Özlem duyuyorum hilal kaşına
Kahroldum gözünden akan yaşına,
Sustum, çağlayan bir sel vardı bende
Selimi canlara içi çok yandı,
Yıllar yılı başta tutuldu sandı,
Kırıldı kanatları, sonu hüsrandı,
Sustum, tutunacak dal vardı bende
Selimi kimseye vermedi eza,
Hoş yaşamak varken nedendir ceza,
Umut ondaydı dert arama keza
Sustum, yaşanacak yıl vardı bende.
12.03.2025 Aşık Sefil Selimi (Ömer Kılıç
