Gecenin karanlığını sever
yoksullar.
Bir de köpekler
Sapsarı kumda midye kabukları.
Yosunlar taşlara vurmuş.
BU KENT
ANAM AVRADIM BENİM.
Doğa da uymuş insanlara,
horul horul uyuyor.
Gece erken çöker yukarı mahalleye
Ah, işsizlik!
İki elim iki yakanda.
Sabrın içine sığmıyor yoksulluk
Kayığın içine uzanmış gece.
Güneş çekiyor başörtüsünü kentin.
İhtiyar, abdest alıyor şadırvanda.
İlaçla boğuluyor doğa.
Toprak ağlamaklı, otlar ölgün.
Ölümü oyalamaktır işim.
Olmayan adaleti aradı hep insanlar
Olmayan özgürlüğü.
Olmayan eşitliği.
Çoğalıyor acı, merhamet yetim kalıyor.
Ne kadar vahşidir yoksul için
soğuk kış günleri
İnsanları sevdiğim için sevdim
bu kenti.
Poyrazı öptüm, denizin mavisiyle.
Gözlerim takılıyor
ıhlamur kokulu kıza.
