Şiirle düşünmek ve yaşamak ne kadar güzel!
?Ölü Ozanlar Derneği? filmi, bunu gösteren ne kadar anlamlı ve unutulmaz bir filmdi. Öğrencilerine, şiir ile düşünmeyi, hayâllerinin peşinden koşmayı, kendi yollarını özgürce çizmelerini, edebiyat ve şiirin büyülü dünyasını, yaşamı yeniden anlamayı, dünyaya farklı açılardan bakmayı öğütleyen, Robin Williams´ın canlandırdığı öğretmen John Keating, ne kadar etkileyiciydi. Öğrencilerine, ?Vakit varken tomurcukları topla. Zaman hâlâ uçup gidiyor. Bugün gülümseyen bu çiçek, yarın ölüyor olabilir? derken, onlara, ?Yaşadığınız günü kavrayın, çocuklar! Hayatınızı olağan dışı yapın? diye sesleniyordu.
Şiir, edebiyatın en zor dalı, bence. Kimi zaman iki dize, insanı alıp götürür, başka yerlere.
Şiir, özgürlüktür, Cemal Süreya´nın, ?Tek Yasak? isimli ikiliğinde olduğu gibi:
?Özgürlüğün geldiği gün
O gün ölmek yasak!?
Kimi dizeler, yaşamın güzelliğini öyle güzel dile getirir ki?Ömer Hayyam´ın, bu konuda yeri ayrıdır:
?Geçmişi boş yere yâd etme
Gelmedik bir zaman için boşuna feryâd etme
Geçmiş, gelecek, bunların hepsi de bir masal
Eğlenmeye bak, ömrünü berbat etme?
Tabii ki, şiirden, edebiyattan söz etmek güzel. Ancak, ülkemizde milyonlarca insan, sinemaya gitmiyor. Tiyatroyu hiç görmemiş. Resital mi? O da ne? Sergi mi, nerede var? Evinde kütüphane yok ki! Kaç eve gazete-dergi giriyor dersiniz? Tüketim çılgınlığı almış başını gidiyor. Milyonlarca kişi, AVM´lere saldırıyor. Giysi üstüne giysi, eşya üstüne eşya. Sanki fil sürüsü! Sonra mı, haydi hepsi çöpe! Bir tüketim hastalığı. Bu acayip hastalığa tutulmuş, yoksullar sürüsü?
Arada bir, bir öykü anlatılır. Nasıl zengin oldu? Nehir söyleşisi gibi. Bu milyonda bir öykü, milyonlarca yoksulu zengin olma düşüncesiyle besler. Bu düşü kim, neden yazar yoksulun alın yazısına?
Neyse, neyse. Biz, yine edebiyat ve şiire sığınalım. Ondan beslenmeye çalışalım, yine de?Çünkü, edebiyat ve şiir, barış, umut demektir. Bir de umutlarımızı yitirirsek, ne yaparız?