Hayatımız korkularla başlıyor, korkularla bitiyor.
Hayatımız korkularla başlıyor, korkularla bitiyor.
Demokratik toplumlarda gücü ve koltuğu olan bağırmaz.
Haklı olan bağırır.
Gücü ve koltuğu olanların bağırıp çağırdığı, korku saldığı toplumlarda, o düzenin adı faşizmdir.
Zalimin mazlum, mazlumun zalim doğurduğu bu düzen demokrasiyi değil, faşizmin ahlakını beslemiştir hep. Demokratik ahlak, böyle bir düzende yeşermez.
Özgürlüklerin devlet ve toplum düzenini yıkacağı korkusundan bir türlü kurtulamayan egemenler ve onların yöneticileri, özgürlüklerin tümünü halkına yasaklamıştır. Özgürlüklerin çemberini hep onlar belirlemiştir.
Korku ve yarının belirsizliği insan yaşamını tutsak eder.
Demokratik yaşam ve onun kültürü, tüm demokratik hakların, özgürlüklerin o toplum insanlarının hücrelerine kadar sinmedikçe, yaşam alanı bulamaz. Göstermelik, izne bağlı bir demokratik yaşam şekli ve anlayışı da, ensesinde hep faşizmin nefesini hisseder.
Korku ile yönetilen, yönlendirilen, boğulan ve hep ?yarın ne olacak?? endişesi taşıyan insanların kendi öz yeteneklerini geliştirme fırsatı da olmaz.
Bu toplumlarda, insan kendisine verilen, biçilen görevleri yapar.
Korku, insanı ikiyüzlü yapar.
Herkesin yüzünde bir maske vardır.
Bir bölgesi hâlâ feodalizm ile (Köy ağaları düzeni ve dinsel cemaat ilişkilerinin güçlü olması) yönetilen, bir bölgesi de kapitalizm bozması dışa bağımlı ekonomik düzende çırpınan bu ülkede burjuva demokrasisi de olmaz, burjuva hukuku da olmaz.
Batı burjuva demokrasisi, burjuva sınıfının bir başarısı değil, işçi sınıfının mücadelesi ile kazanılmış insanlık onur belgesidir.
Demokratik toplumlarda HERKES konuşur.
Adaletin terazisi bir kez bozuldu mu, vay o ülkenin haline!
Herkes kendi hukukunu güçlü kılmaya çalışır. Güçlüler daha güçlü, zayıflar daha zayıf olur. Adaletin kör kılıcı ancak acıları büyütmeye, çoğaltmaya yarar.
Korkunun evinde sevgi olmaz.
Demokratik toplumlarda gücü ve koltuğu olan bağırmaz.
Haklı olan bağırır.
Gücü ve koltuğu olanların bağırıp çağırdığı, korku saldığı toplumlarda, o düzenin adı faşizmdir.
Zalimin mazlum, mazlumun zalim doğurduğu bu düzen demokrasiyi değil, faşizmin ahlakını beslemiştir hep. Demokratik ahlak, böyle bir düzende yeşermez.
Özgürlüklerin devlet ve toplum düzenini yıkacağı korkusundan bir türlü kurtulamayan egemenler ve onların yöneticileri, özgürlüklerin tümünü halkına yasaklamıştır. Özgürlüklerin çemberini hep onlar belirlemiştir.
Korku ve yarının belirsizliği insan yaşamını tutsak eder.
Demokratik yaşam ve onun kültürü, tüm demokratik hakların, özgürlüklerin o toplum insanlarının hücrelerine kadar sinmedikçe, yaşam alanı bulamaz. Göstermelik, izne bağlı bir demokratik yaşam şekli ve anlayışı da, ensesinde hep faşizmin nefesini hisseder.
Korku ile yönetilen, yönlendirilen, boğulan ve hep ?yarın ne olacak?? endişesi taşıyan insanların kendi öz yeteneklerini geliştirme fırsatı da olmaz.
Bu toplumlarda, insan kendisine verilen, biçilen görevleri yapar.
Korku, insanı ikiyüzlü yapar.
Herkesin yüzünde bir maske vardır.
Bir bölgesi hâlâ feodalizm ile (Köy ağaları düzeni ve dinsel cemaat ilişkilerinin güçlü olması) yönetilen, bir bölgesi de kapitalizm bozması dışa bağımlı ekonomik düzende çırpınan bu ülkede burjuva demokrasisi de olmaz, burjuva hukuku da olmaz.
Batı burjuva demokrasisi, burjuva sınıfının bir başarısı değil, işçi sınıfının mücadelesi ile kazanılmış insanlık onur belgesidir.
Demokratik toplumlarda HERKES konuşur.
Adaletin terazisi bir kez bozuldu mu, vay o ülkenin haline!
Herkes kendi hukukunu güçlü kılmaya çalışır. Güçlüler daha güçlü, zayıflar daha zayıf olur. Adaletin kör kılıcı ancak acıları büyütmeye, çoğaltmaya yarar.
Korkunun evinde sevgi olmaz.
