Yolcular, uçağın yanında otobüsten inmişler. Bavullarını gösteriyorlarmış. Bir bakmışlar, uçak şirketinin minibüsü yanlarında durmuş. İçinden kaptan pilotla yardımcı pilot inmişler. Yolcular, fena halde şaşırmışlar. Nasıl şaşırmasınlar? Kaptan pilotun elinde bir beyaz baston. Kolunda üç noktalı bant. Yardımcı pilotun elinde bir köpek tasması. Tasmanın ucunda bir köpek. Sağa sola çarparak öyle ilerliyorlar uçağa.
Günlerden 1 Nisan değil ama ?şaka herhalde? demiş, yolcular, doluşmuşlar uçağa. Uçak, pistte hızla ilerlemeye başlamış. Yolcuların gözleri camda. Uçak, hızlanmış. Yolcular endişelenmeye başlamışlar. Uçak, daha hızlanmış. Pistin sonu hızla yaklaşmaya başlamış. Uçak, iyice hızlanmaya başlamış. Bazı yolcular paniklemiş, dua etmeye başlamışlar. Uçak, son hıza ulaşmış. Bu arada pistin sonuna da ulaşmış. 10 metre sonra betonun bitip çimlerin başladığını gören yolcular, dehşet içinde çığlığı basmışlar. Tam o anda da kaptan pilot, levyeyi sonuna kadar çekmiş. Uçak, tam pist biterken tekerleklerini yerden kesmiş, havalanmış. Kaptan pilot, arkasına yaslanmış, derin bir nefes almış ve yardımcı pilota dönmüş:
?Biliyor musun? Bir gün çığlık atmakta gecikecekler ve hep birlikte öleceğiz!?