Genç kız, erkek arkadaşını ailesiyle tanıştırmak için akşam, yemeğe davet etmişti. Anne, kocasını tembihledi:
“Bir ara kenara çek de bir konuş bakalım. Neyin nesiymiş?”
Yemekten sonra baba, genç adama, “Gel, kahvemizi balkonda içelim de biraz sohbet edelim” dedi.
Çıktılar.
Baba, sordu:
“Kimsin, ne iş yaparsın delikanlı?”
“İlahiyatçı akademisyenim efendim.”
“Kızıma, içinde yaşadığı bu eve benzer bir şey alabilecek misin?”
“Çalışacağım efendim. Allah yardım eder.”
“Yaşam tarzını gördün. Ona alıştığı hayatı sağlayabilecek misin?”
“çalışacağım efendim. Allah yardım eder.”
“Mesela bir otomobil alabilecek misin?”
“Çalışacağım efendim. Allah yardım eder.”
Adam, ne sorduysa, delikanlı hep aynı yanıtı verdi.
Salona geçtiler.
Merak içindeki anne, kocasını mutfakta sıkıştırdı.
“Eeee! Ne diyorsun?”
Baba, gülümsedi:
“Damat adayımız parasız ve işsiz. Ama iyi haber şu. Beni Allah sanıyor!”