Herkes birbirine “hoca” diyor.
Hoca’lık ayaklar altına düştü.
Hoca aşağı, hoca yukarı…
Benim bildiğim bir HOCA vardı, o da Nasreddin Hoca’ydı.
HOCA’ya saygı ve sevgimden, fıkralarından birkaçı ile onu anayım, istedim.
Sahte hocalara inat!
X X X
Hocaya sormuşlar:
“Yeni ay girince eskisini ne yaparlar?”
“Ne cahilsiniz” demiş hoca, “Elbette kırpıp kırpıp yıldız yaparlar.”
X X X
Nasreddin Hoca, bir çift çarık almış.
Kıtlık zamanı ya, düğünde, bayramda, okuntuda çokuntuda bu çarıkları giyermiş, çiftte de eskileri.
Bir gün çift sürerken, çakı dikeni sağ ayağına batmasın mı?
“Aklımı seveyim” demiş hoca, “Allah’ıma şükür ki yeni çarıklarımı giymedim!”
X X X
Nasreddin Hoca, bir gün eşeğini kaybetmiş.
Yitiğini arıyormuş ama bir yandan da şükrediyormuş.
“Hocam” demişler, “İnsan, eşeğini kaybedince Allah’ına şükreder mi?”
“Eder, eder” demiş, hoca. “Ya üstünde ben de olsaydım!”
X X X
Bir gün hoca, Sultan Timur’la hamamda yıkanırken, Timur sormuş:
“Pazar olsa, köle diye satılsam, ederim ne olur sence, hoca?”
Hoca, ilk kez gördüğü Timur’u süzmüş, süzmüş:
“Elli akçeden fazla etmezsin” demiş.
“Ne diyorsun sen?” demiş Timur. “Üstümdeki peştamal elli akçeden fazla eder yahu!”
Hoca:
“İyi ki üstünde o elli akçelik peştamal var, ya olmasaydı?”
X X X
HOCA kolay olunur mu?
Bilgi ister, bilgelik ister, hoşgörü ister, nükte ister, sorgulama ister, eleştirme yeteneği ister.
Her sakallıdan hoca olunmuyor, anlayacağınız…