Sakarya Sapanca´da, Türkiye´yi ayağa kaldıran yavru köpeğin katliamı olayı, insanlık dışı davranışın herhalde son noktasıdır.
Baltayla, iki aylık yavru bir köpeğin patilerini ve kuyruğunu keserek ölüme terk edilmesini ifade ederken, ?canilik? sözcüğü artık çok hafif kalıyor.
Bu ülkede hayvan olarak yaşamak gerçekten çok zor. Hele hele sokak hayvanı olarak yaşamak! Çünkü bu ülke, hayvanlara yaptıkları işkence ve eziyetler yanlarına kâr kalan, ciddi hiçbir cezaya çarptırılmayan sadist ruhlu insanlarla dolu.
Bu ülke, eline tüfek aldıktan sonra uçan-kaçan tüm hayvanlara ateş açarak kendisine ?avcı? diyenlerin cirit attığı bir yer.
Kendilerine avcı sanan bu kişilerin, vurdukları domuzları, bayramlarda resmi geçitte sergileyerek gurur (!) duydukları bir ülkede yaşıyoruz.
Bu ülkede hâlâ, sahipsiz sokak hayvanlarına yapılan işkenceler ve eziyetler, ?Kabahatlar Kanunu? denilen yasaya bağlı şekilde sembolik para cezalarıyla geçiştiriliyor.
Yıllardır, parlamentodan, ?hayvana işkencenin suç kabul edilmesi? ve bu kişilere hapis cezası verilmesini öngören yasa geçmiyor.
Hep söylüyorum. Hayvanların gösteri aracı olarak kullanıldığı sirklere gitmiyorum. Çünkü onların, bu gösterilere alıştırılmaları için kendilerine uygulanan işkence ve eziyetleri okuyor, biliyorum.
Avcı derneklerinin, başta ?Avcılık ve Atıcılık Yarışması(!)? ismini verdikleri olmak üzere hiçbir etkinliğine gazeteci olarak gitmiyorum.
Yıllardır, evimizdeki yemeklerden artanları çöpe atmıyor ve sokak hayvanlarına veriyorum.
Sokak hayvanlarına sahip çıkan gönüllü vatandaşlarla ilgili sık sık haberler yapıp yorumlarda bulunarak bu konuda özendirici olmaya çaba harcıyorum.
Sakarya´daki yavru köpeğin canını sadistçe, işkenceyle alan caninin mutlaka yakalanması ve bir insanın canını almışçasına cezalandırılmasını bekliyorum.
Bu caninin yarattığı olay, William Ralph İnge´nin şu sözünü getiriyor, aklıma:
?Şüphesiz, eğer ki hayvanların dini olsaydı, şeytanı insan şeklinde hayal ederlerdi.?
