Bir kadın.
Kent, yorgun bir geceden yavaşça uyanmakta. Güneş Muratbayırı´ndan pışık yaparken, sabahın esintisi çınar yapraklarında, oynaşmakta. Sokaklarda kediler terkedilmiş köpekler ve bir kadın. Çalıştığı mekanın içini paspaslayan kadın, camları da bir güzel siliyor. Kapının önünü süpürüp, çöpleri konteynere atıyor.
Sabahın serinliğine dalıyor.
Sabahçı çay ocağından gelen çayı, önündeki tabureye koyuyor sigarasını yakıyor. Gözleri dumanla birlikte bir yerlere gidiyor.
Bir kadın.
Adı Birsen´dir.
X X X
Yaz kış bir atlettir giydiği.
Çay bahçesinin hemen önünde, bir sandalyede çokluk meramet yapar. Makina gibidir elleri, küçük çınar ağacına sarkıtılmış yıpraşık, delinmiş ağ gözlerini bir bir elinden geçirir.
Adamın gözleri ağa takılıdır.
Yaz kış bir atlettir giydiği.
Yazın güneşe verir sırtını, kışın rıhtıma bordolamış bir sandalın kuytusuna sığınır.
Çay ve sigarayı sever.
Bir de muhabbeti.
Denizi ve gemileri, bir de çığlık atan martıları da sever.
Onun için derler ki "denize vurgun, bir yalnız adamdır"
Var bir on yıldır, deniz bayramının yağlı direğinden Türk bayrağını o alır. İnsanların gözü onda, onun gözü bayraktadır.
Hep güler, öfkesini kimse bilmez.
Adı Mustafa´dır.
X X X
Sardalya balığı düşmesin tezgahlara...
Evlerden, bahçelerden sokaklara bir balık kokusu ki breh, breh...
Sonbahar düşeyazdı mı denize, sardalya yağlandı mı, illa ki ızgarası da yapıldı mı, dokuz mahalleden duyulur kokusu.
Kırmızı şarabın yaman dostudur sardalya balığı... Yanında kırmızı soğan, bir de Kırkağaç kavunu, varsıl sofrası böyle olur derler, buralarda.
Uzaktan bir de darbukanın oynak havası!