Sosyal medyada gördüm, “Bilmek” üzerine şu değerlendirmeyi:
“BİLMEK” tir aslında bütün mesele,
Çok seveBİLMEK,
Dürüst olaBİLMEK,
Saygı duyaBİLMEK,
Değer bileBİLMEK,
Yok sayaBİLMEK,
Ve
Gülüp geçeBİLMEK”
X X X
Gerçekten de öyle…
Yaşama gülüp geçebilmek de çok önemlidir.
Tabii ki insan olabilmek…
İnsan olmak ne din işidir, ne eğitim, ne para, ne de başka bir şey…
İnsan olmak ise sadece vicdan işidir.
X X X
Satın alınamayan şeyleri seven insan mutludur.
Deniz gibi, güneş gibi,
Ve sevgi gibi…
Mutluluk bu olaylarda gizlidir.
Pablo Neruda şöyle diyor:
“Mutlu olmayı ertelemeyin,
Çünkü
Canınızın istediği zaman ölmeyeceksiniz.”
X X X
Binlerce yıl önce yazılmış, Sümerler’e ait Gılgamış Destanı’nda, sevginin en güzel ifadesini buluyoruz:
“Solumda yer açtım sana dinlenmen için…”
Yine halk türkülerinde geçen çok içten sevgi ifadesi:
“Ayaküstü duramam, seni gördüğüm zaman”
Âşık Veysel ise şöyle der:
“Güzelliğin on para etmez,
Bu bendeki aşk olmasa…”
X X X
Umut, her işin başı.
Yaşlılık, ne saçın ağarması, ne de belin bükülmesidir. Amacı biten ve umutları sönen herkes yaşlıdır.
X X X
Bugünkü dizelerimiz Nazım Hikmet’ten:
“Uyandım baktım ki sabah olmuş…
Ah! Ne umutlar doğmuş içime
Günaydın dünyanın bütün annelerine,
Günaydın mahalleye,
Mahalleliye…
Köşedeki muhallebiciye,
Sokaktaki simitçiye…
Denize, güneşe…
İyiliğe, güzelliğe…
Sevgiyle,
Günaydın!
Aynı göğün altında yaşayan
Herkese…”
