Yine taptaze bir hava var dışarıda,
Hayat akşamdan kalma duruyor önümde
Gözlerim film şeridi gibi geçiriyor dünü
Yarını, bugünü?
Olacaklar kurgulanmış en başından
Geçmişten haber var öğretmenlere
Tecrübelerimi her sabah tazeliyorum
Notlar çıkarıyorum hayattan
Güneşin ışığı silgim
Rüzgâr ilham kaynağım, kaleme ihtiyaç duymuyorum
Sözlerde kalsın istiyorum hayat
Beyaz bir karanfili sahiplendim,
Belindeki kurdeleyi kendime benzetiyorum
Toprağın özenle yetiştirdiği karanfili,
Ayakta tutan kurdele gibiyim
Sımsıkı bağlıyorum onu hayata
Kıvrımlı beyaz yüzü hep yukarı baksın diye
Öğretmenim ya ben ondan bu doğaya bağlılığım
Kuşlar gibi özgür,
Güneş gibi hayat verenim çiçeklere
Bilgim ve bunca tecrübem bana kalmasın,
Ülkemde susuz ne çok çiçek varsa,
Kara bulutlar onlara ulaşsın
Her birinin ardından gelecek yağmur,
Toprak olsa da çamur,
Her yağmurun ardından çıkar bir umut
Umut öğretmendir
Dolaşır toprağı karış karış
Bilgi ve harfler gelecek için var,
Şu zorlu hayat benim için masal
Anlatsam da bitmez hayat.
Ben öğretmenim ya,
Benim için hayat bir kitap
Masalın sonunu ben değiştiririm
Hayattaki zorlukları bilgiyle silerim
Öğrencimin elinde bir kitap,
Küçük karanfil de artık bir ırmak.
Benim gibi akar toprağın bağrında,
Atamın yolunda, bayrağın gölgesinde,
Ayrılmadan ilerlemektir ilkem
Bu benim masalım, benim ilkem!
Ben öğretmenim ya,
Ülkem benim bahçem
Eğitim beyaz bir tebeşir,
Bu tebeşir geleceği değiştirir!