Zaman nasıl da çabuk geçiyor.
H. Basri Atılganer ağabeyimizi kaybetmemizin üzerinden bir yıl geçti bile. Basri ağabeyi, Kaan Bingül´ün başkanlığındaki Bandırma Gazeteciler Cemiyeti üyeleri olarak mezarı başında andık. Bu anma için gittiğimiz mezarlıkta, Basri ağabey ile birlikte geçirdiğimiz yıllar bir anda film şeridi gibi geçti, gözlerimin önünden.
Basri ağabey ile Nihat Özbek´in sahipliğini yaptığı GERÇEK gazetesinde, yaklaşık 15 yıl, birlikte çalıştık. Masalarımız yan yanaydı. Mesleğine tutku derecesinde bağlıydı. Ekmeğini sadece ve sadece gazetecilikten kazandı.
Gazetecilik mesleğine, eskiden ?mürettip? denilen, GÜRSES gazetesinde, matbaa işçisi olarak başlamıştı. Daha sonra gazeteciliğe tutkusunu gören GÜRSES´in sahibi Şemsi Aran, onu, muhabir olarak görevlendirmişti.
Yıllarca, GÜRSES´te muhabir olarak çalıştıktan sonra 1975 yılında kurulan GERÇEK gazetesine, kuruluşuyla birlikte gelerek, muhabirliğini sürdürdü. O dönemde, GERÇEK´teki görevinin yanı sıra ?Günaydın? ve daha sonraları üstlendiği ?Cumhuriyet? gazetelerinin Bandırma muhabirliğini uzun süre başarıyla yürüttü. O yıllarda, günümüzdeki teknik olanaklar, bilgisayar, internet nerede? Basri ağabey, haberlerini, Bandırma muhabirliğini yaptığı bu gazetelere, Bandırma-İstanbul arasında çalışan gece vapurlarında gidip gelen emanetçilerin cebine paralar koyarak, zarf içinde gönderirdi. Gece verilen zarflar, ertesi sabah ?Günaydın? ve ?Cumhuriyet? gazetelerine ulaşırdı. O dönemin anılarını, zaman zaman bir araya geldiğimizde konuşur, gülüşürdük.
GERÇEK gazetesinden sonra Bandırma´da, bir süre İlkhaber gazetesinde görev yapan Basri ağabeyin görev yaptığı son gazete BANSES´ti. Bu gazetenin çatısı altında çok mutluydu, Atılganer. Çünkü, başta gazetenin sahipleri Sadi-Ece Bilten olmak üzere tüm çalışanlardan hep sevgi ve saygı gördü. Zaten, bu da ona yetiyordu. Yeni teknolojiden uzak olması nedeniyle eliyle yazdığı haberleri, sayfaya koyması için sevgili Şafak Erturan´a verirdi. Zaman zaman yanına uğrar ve sohbet ederdik. Daha fazla kalmam için gözlerimin içine bakardı. Gazeteye geldiğinde, beni sevgili Şafak ve sevgili Tufan Dalgıç kardeşlerime, ?Önder, bugün gelmedi mi?? diye sorduğunu bana söylerlerdi.
Herkese saygılı davranırdı. Hele hele gazetecilik mesleğine saygısı büyüktü. Meslek ahlakından hiç ayrılmadı. Birlikte çalıştığımız dönemlerde de, BANSES´te görev yaptığı yıllarda da onu, hiç kravatsız görmedim. Kılık-kıyafetine büyük özen gösterirdi. Kıyafeti şatafatlı değil, sade ve temizdi.
Balıkesir İli Gazeteciler Cemiyeti´nin(Balıkesir Gazeteciler Cemiyeti) kurucuları arasında da yer alıyordu.
Basri Atılganer, genç gazetecilere hep örnek oldu. Mesleğin saygınlığını hep korumaya özen gösterdi.
Onu özlüyoruz.
Işıklar içinde uyusun!
