HIRSIZLIĞIN KAPISI
BİR KURUŞLA AÇILIR.
Namussuzluğun boyutudur insanın onurunu
yerle bir eden.
Ahlaksızlığı besleyen toplumun kendisidir. O toplum ki
sorumsuzluk ve ilkelliğin beslediği bilinçsizliğin
zavallılığında boğulur.
"Bilmiyorsa kişi toplama ve çıkarmayı, hayatında, topladığı azsa
çıkardığından, iki yakası gelmez bir araya" der atasözü.
Yönetici olursa böyle biri, vay ki vay, har vurup harman savurur
toplumun gelirini. Borç içinde boğulur tüm insanların hepsi.
KENTİ ve TOPLUMU DEĞİŞTİRME GÖREVİ ALAN YÖNETİCİ,
ÖNCE KENDİNİ DEĞİŞTİRMELİ.
O ARTIK KENDİSİNİN DEĞİL, BİLMELİ Kİ,
TOPLUMUN HİZMETİNDEDİR.
Küçük işleri beceremeyen örtmek için beceriksizliğini, düşman
yaparmış herkese kendisini.
Büyük işlere başlamış gibi her gün, kandırırmış herkesi,
büyük işlerin bitmesini beklerken, işsizlikle pislik
doldururmuş kenti!
Çok şey söylenir demokrasi üstüne.
Çok büyük laflar edilir.
Benim duvarımda şu sözü asılıdır, John Stuart Mill´in:
"Dünyadaki bütün insanlar, biri dışında, aynı fikirde ve o tek kişi karşı fikirde olsa, o tek kişinin iktidarı ele geçirip tüm insanları susturma hakkı ne kadar yoksa, tüm insanların o tek kişiyi susturma hakkı da aynı derecede yoktur."
ÖZGÜRLÜĞÜ KENDİSİ İÇİN KULLANMAK İSTEYEN DESPOTU,
YİNE ÖZGÜRLÜK BOĞAR.
SÖZ
Her işittiğine doğru diyorsun.
Her söylenen inanıyorsun.
Ama kendi söylediğine, aklının
süzgecinden geçirdiğin kendi sözüne
inanmak istemiyorsun.
Kendini tanımıyorsun.