Bir güzelliği varmış, dillere destan.
Bir gören hayran kalır;
Bir bakan aşık olurmuş gözlerine.
Afetmiş adı.
Fırtınalar estirirmiş etekleri yüreklerde;
Yağmurlara aman vermezmiş gözleri.
Dağ gibi delikanlıları yakıp geçmiş;
Yıkıp gitmiş ocakları;
Afetmiş adı.
Çok severmiş sevince ölesiye,
Kopamamış ela gözlüsünden;
Kimseleri görmemiş gözleri kör!
Elinden gelse ela gözlünün; kapı dışarı salmazmış Afet´i.
Kıskanırmış deliler gibi.
Ama bir gün aldatıvermiş garibi.
Yıkılmış güzel, yaşlanmış ve tutmaz olmuş beli.
Gören demiş ki;
Afet hangi afet yıktı da geçti seni.
