16.09.2019 günü hasta baba yatağından uyandığında acıktığını hissetti. Kendine kahvaltı hazırlayacaktı. Bunun için mutfağa gittiğinde bir parça ekmek ile kahvaltılık için akşamdan hazırladığı dört adet haşlanmış patatese baktı. Bu son yiyeceği idi. Yemelimiydi yoksa yememelimiydi. Yemeliydi çünkü ilaç alacaktı. İlacını almasa daha kötü olacaktı. Değişiklik yok idi rutin kahvaltıydı. Kahvaltıda çay, ekmek ve patates vardı. Kahvaltıyı yaparken baba düşünüyordu. Her şeyin bir adı vardı. Allahın verdiği her nimete insanoğlu bir ad takmıştı. Babaya yapılanında bir adı olmalıydı. Arıyordu kendine yapılan işkenceye bir isim bulamıyordu. Çağa bakıyordu, orta çağın karanlığı değildi. 21. Yüzyıldaydı. Dimağında araştırıyordu. Böyle bir ceza bulamıyordu.
Hasta babanın rahatsızlığı vardı. Hastaydı. Hemde devasız bir hastalığa yakalanmıştı. Hastalıkla cebelleşiyordu. Eşinden, evlatlarından, annesinden, babasından, kardeşlerinden ve en yakın akrabalar ile komşu ve arkadaşlarından şefkat bekliyordu. Acılar paylaşıldıkça azalmıyor muydu? Nasıl bir insana Allah hastalık verdiğinde asi gelip, Allaha isyan edip etmeyeceği sınanıyorsa, babada bu zor dönemde herkesin nasıl tepki vereceğini sınıyordu. Öyle ya hastalanan ilk ve sonda o olmayacaktı. Gelin gelmedik ev olur muşta, ölüm veya hastalık gelmedik ev olmazmış atasözü yok muydu? Birgün bu hastalığı hor görenler, hastalık nedeniyle hastayı küçümseyenler hastalanmayacak mıydı?
21.Yüzyılda hasta babaya verilen cezayı özenle büyüttüğü evlatları veriyordu. En yakınları ve arkadaşlarının telefonları hasta babaya birer birer kapatılıyordu. Psikolojisi bozuk annenin onayı ile resmen üç yıl baba sevdikleriyle görüştürülmüyordu. Bu hayırsız evlat annesinin boğazına sarılıp, babamın yanına varırsan seni öldürürüm tehdidi ile anne ile babanın arasının soğutulmasına neden oluyordu. Bu hayırsız evlat daha da ileri gidiyor uyduruk nedenlerle anne ile babasının ayrılması için psikoloji bozuk anneye boşanma davası açtırıyordu. Hasta baba Allahım bu kin, bu garez ne diye isyan ediyordu. Düşünüyordu. Bu kadar kine bir sebep bulamıyordu. Sebebi daha sonra psikoloji bozuk anne söylüyordu. Baba emekli maaşı yetmediği için Ankara Keçiören Milli Eğitim Müdürlüğünde sözleşmeli işe başlamıştı. Kafası çok yoruluyordu. Bir gün eşi telefon ettiğinde yanına geliyordu. O gün bu hayırsız evlatta izinli gelmiş birlikte aynı site içinde ikamet eden anneanneye ziyarete gidiliyordu. Baba yorgun ve hasta olduğu için eşi ve evlatlarından izin isteyip yatıyordu. Dairenin kapı anahtarını almadan gittikleri için tekrar eve döndüklerinde evi açamamışlar dolayı ile dışarıda kalmışlar. Hasta baba yorgun ve hasta olduğu için uyanamayınca tekrar gidip anneannelerinde kalmışlar. Baba mahsus açmadı iftirasını uydurup, intikam amaçlı baba evden uzaklaştırılıyordu.
Hasta baba gerek işyerinde, gerekse akraba arasında seviliyordu. Bu sevilme en son alınan jeeple taçlandırılıyordu. Hasta baba jeeple geziyordu. Eski reno marka arabayla gezerken bir şey yoktu. Jeeple gezilmesi hazmedilemezdi. Bu jeep, bazı akraba ve komşuların boynuzlarına batıyordu. Yapılan beyin ameliyatıyla babanın geniş olan ufku daha da genişlemişti. Durdurulmalıydı. Daha da ileri gitmemeliydi. Daha ilkokul ikinci sınıftayken arkadaşlarına söylüyordu. Göreceksiniz günün birinde ünlü bir yazar olacağım diyor, hedefini belirliyordu. Kaçışı yoktu yazacaktı. Yazar olacaktı. Allah insanları sadece yesin içsin ot gibi yaşasın diye yaratmamıştı. Hem kendine ibadet etsin diye, hemde insanlığa hizmet etsin diye yaratılmamış mıydı? Bildiklerini, becerilerini ve tecrübelerini insanlara aktarmadan öbür âleme göçmenin kime ne faydası vardı ki. Baba hastaydı ama bilinci yerindeydi. Baba ülküsünü gerçekleştirmek için girdiği yolda durdurulmalıydı. Hemde en yakınları tarafından, bunlar zavallı piyonlardı. Bu piyonlardan ilki hayırsız evlat Mehmet Hakan KILIÇ´TI. Esas Fitneci başı anneanneydi. Çünkü hayırsız evlat 900 km. uzakta Artvin´de 112 acil serviste başhekim olarak görev yapıyordu. Bu kadar mesafeden evin içinde olanları görmesi için Hz. Mevlana gibi kalp gözü açık olması gerekiyordu. Babanın evladını özleme hakkı yok muydu? Baba çok sevdiği, her anını gururla izleyip gıpta ile anlattığı oğlu, her aradığında baba daha gebermedin mi diye söze başlıyordu. Baba pislik olamazdı. Eğer olsaydı hiç çalışmaz evlatlarını en iyi okullarda okutup, bir evladını .yüksek mühendis, diğer oğlunu da doktor başhekim yapar mıydı? Pislik baba, çalışmaz, yatar, sigara, içki ve kumar gibi kötü alışkanlıklar edinir, kazandığını kötü yollar de yer ve hergün anneye işkence yapar, çocuklarını okutmaz gözüne bakıtmaz mıydı?
Hayırsız evlat hakkında; Nasrettin Hocanın fıkrası cevap veriyordu. Nasrettin hoca kıyak olsun diye bir gün eşeğini gezdirmek için damın üstüne çıkarıp, seyranlığı açık bir yerde dolaştırıyor. Hoca yorulunca eşeği damdan yere indirmek istiyor, fakat eşek sevmiştir damın üstünü inmek istemiyor. Hoca yorgundur. O zaman ne halin varsa gör deyip damdan aşağı iniyor. Damdan aşağı inmeyen eşek hopluyor, zıplıyor bulunduğu yerin tadını çıkarmaya çalışırken dam deliniyor, eşek aşağı düşüp ölüyor. Hoca da her zamanki gibi
Ders veren sözlerini söylüyor. O yüksek dama layık olmayan birini çıkarırsan, sonu bu olur der. Hasta baba da hayırsız evlat için iki yıllık pratisyen hekimi oğlunun ricasını kırmama uğruna layık insanlar varken birilerine rica ederek layık olmayan oğluna başhekim görevi verdirirsen sonuç bu olur.
Ne olursan ol, önce insan olacaksın. İnsan olmayan birinin insanlığa hizmet etmesi mümkün değildir. Buradan Sağlık Bakanımıza sesleniyorum. Babayı tanımayan, babaya 21.yüzyılda işkence eden birinin Başhekim olarak görev yapması, babayı incitmektedir. Böyle hayırsız evlatlara, hadlerini bildirin, babalığın ne olduğunu gösterin ki, sayın bakanım sizde evlatlarınızdan ahde vefa görün.
Saygılarımla, (Devam edecek) 09.10.2019 Ömer Kılıç
