"Durmadan yürüyorum bu kıyılarda. Kum ve köpüğün arasında yürüyorum. Bir gün ayak izlerimi silecek med ve rüzgar, köpüğü götürecek elbette ama denizle kıyı kalacak arkamda.
Dünyada iz bırakmak, ne ki . . . "
Dünyada insanın iz bırakması var olması, doğayı yaşamına uygun kılması mı acaba ? Doğada var olan her şey insanın izini taşımıyor mu?
XXX
"Onlara sevginizi verebilirsiniz ama düşüncelerinizi değil, çünkü kendi düşünceleri var onların. Onların bedenlerini barındırabilirsiniz ama ruhlarını değil. Çünkü ruhlar geleceğin evinde yaşar, düşlerinizde bile gidemezsiniz oraya. Onlar gibi olmaya çabalayabilirsiniz ama onları kendinize benzetmeye çalışmayın. Çünkü geri geri gitmez yaşam, insan dün ile oyalanmaz."
İşte insan sevgisi de tam burada başlar. "Öteki"ni sevmek. Senin gibi olmayanı tüm benliğinle sevmek. Ne ona benzemek, ne de onu kendine benzetmek. Her insanın düşünceleri ile, yaşamı ile, ruhu ile bambaşka, saygın biri olduğunu içtenlikle kabullenebilmek.
XXX
"Ve ben diyorum ki, hayat gerçekten karanlıktır, dürtü olmadığı zaman. Ve tüm dürtüler kördür, bilgi olmadığı zaman. Ve tüm bilgiler boşunadır, iş olmadığı zaman. Ve tüm işler boştur, aşk olmadığı zaman. Ve aşk ile çalışınca kendinizi nefsinizle ve birbirinize ve tanrıya bağlanırsınız."
Ne yaparsan yap . . .
Hangi meslekten olursan ol, ama işini iyi yap. İnsanın insana sunduğu her şeyin içinde sevgi kokmalı. Şu sözü bilirsin : "Eğer üzümleri istemeye istemeye ezerseniz, gönülsüzlüğünüz şaraba zehir katar."
XXX
Herkes kendi yolunu çizer.
İnsanın doğduğu evi seçme ya da ailesini belirleme hakkı yoktur. Ama hayatını belirleme, yolunu çizme hakkı olmalıdır.
"Yol da sizsiniz, yolcu da. Ve aranızdan biri düştüğünde, arkasındakiler için düşmüştür, ayağının takıldığı taş uyarır arkadan gelenleri. Onlar taşı yerden kaldıramadıkları için, düşenler arkadan gelenlerdir hep."
"Arkadaşlığın, dostluğun, insan olmanın erdemine ulaşmak için, alın size bir güzel söz daha : " Birbirinizin tasını doldurun ama aynı tastan içmeyin sakın"
