Çocukla yıldız arkadaştır.
Biri yeryüzünde ışıldar, biri gökyüzünde.
Çocuk, babaannesinin kucağında, sorar :
- Babaanne yıldızları sayabilir misin ?
- Sayarım tabi.
- Hepsini mi ?
- Hepsini.
Babaanne, gökte parıldayan yıldızları saymaya başlar. Çocuk şaşkın. Biraz sonra uykuya dalar. Babaanne, yıldıza bakar, güler.
- Uyku yıldızı, der.
Çocuk, kumsalı sever.
Dalgaların kumsalı sevdiği gibi.
Çocuğun biri kumsalda dolaşır.
İlerde bir adamın eğilip kalktığını bir şeyi alıp alıp denize fırlattığını görür. Yaklaşır.
- Ne yapıyorsun, amca ?
- Kumsaldaki deniz yıldızlarını denize atıyorum, görüyorsun.
Çocuk, kumsalda binlerce can çekişen deniz yıldızı olduğunu görür.
- Ama bunlar o kadar çok ki, hepsini denize atamazsınız ya. . .
- Olsun, der yaşlı adam, bak birini daha attım, biri daha yaşama döndü, değil mi?
Çocuk da deniz yıldızlarından birini alır, denize fırlatır.
Sonra birini daha. . .
Bütün yıldızların sahibi vardır :
Çocuklar.
İlk gün.
İlköğretim okulunun küçük sınıfında iki küçük kız yan yana oturur.
Birbirlerine o kadar ısınırlar ki.
Elele çıkarlar teneffüse, el ele dönerler sınıfa.
Kantinden aldıklarını bölüşürler, paylaşırlar, kardeş gibi.
Bir gün Bahar´ın annesi okula gelir.
Bahar´ı Nimet´in yanından alır.
Tek başına oturacağı bir sıraya yerleştirirler öğretmeniyle birlikte Bahar´ı.
Nimet şaşkın, üzgün baka kalır.
- Neden anne, ben ne yaptım, der Bahar.
- Nimet çingene kızım, onunla oturamazsın der, annesi.
- Ben de çingene olacağım, işte.
Her çocuk bir yıldızdır.
Ve her yıldız sevgi ile ışıldar.
Arzu engellidir.
Diğer engelli arkadaşlarıyla birlikte 200 metre koşu yarışmasına katılır.
Koşu başlar.
Ne ki, yarışın sonlarına doğru önünde koşan bir engellinin düştüğünü görür Arzu.
Durur. Düşen arkadaşını kaldırır, koluna girer, birlikte koşacaklardır.
O da ne ?
Bütün arkadaşları durmuş, Arzu ile dizi kanayan arkadaşlarının koluna girmişlerdir.
Birlikte koşarlar.
Hep birlikte varış çizgisine varırlar.
Hepsi birinci olmuştur.
Dünyanın çocuklara, çocukların yıldızlara ihtiyacı vardır.
