At yerde yatıyor, Temel basında tüfeği doğrultmuş duruyor.
Tetiği çekmek üzere.. Oradan gecen Dursun koşarak geldi..
"Hayrola.. Niye vuruyorsun atini.. Ayağı mı kırıldı?.."
"Ayağı falan kırık değil. Ben yatırdım onu, vurmak için" dedi Temel..
"Yahu bu kadar güzel ata kıyılır mı?.. Sakat da değil üstelik" dedi Dursun..
"Sakat" dedi Temel.. "Kafadan sakat!.."
"Nasıl yani" diye merakla sordu Dursun.. Anlattı Temel..
"Geçen gün atımla ormanda gezmeye çıkmıştım.. Bir ara yürümek için indim..
Dolaşırken ayağım ıslak cimlerde kaydı. Boylu boyunca düştüm..
Bileğim fena halde burkulmuş. Anında şişti..
Atım düştüğümü görünce hızla bana doğru koşmaya başladı.
"Ve gelip seni ezdi. Üzerime bastı fena halde.." dedi. Dursun..
"Yok canim" dedi. Temel.. "Sabret dinle.."
"Atim beni kemerimden yakaladı.. Havaya kaldırdı.
Dört nala eve kadar ağzında taşıdı..
Beni bıraktı, ayni hızla doktora haber vermeye gitti.."
"Ve sen bu harika ati vuruyorsun öyle mi, gerzek" dedi, Dursun..
"Patlama dedim ya" diye öfkelendi Temel..
"Gerzek olan ben değilim o..’’
‘’Bu salak hayvan, doktor diye baytar çağırmamış mı?"
