Öğrenme ve bilme dürtüsü, totonuza ilk şaplağı yiyip, hayata merhaba dediğiniz anda başlar.
Gözler fıldır fıldır döner, o küçücük eller her şeyi tutmaya saldırır, dişsiz ağız anne memesini dört gözle bekler. Merak kıvılcımın şimşeği küçücük beyninde çakmaya başlar.
Akıl yola koyulmuştur.
X X X
Görerek, koklayarak, dokunarak anlamaya çalıştığımız hayat, giderek hep yetersiz gelmeye başlar. Büyüdükçe ve olgunlaştıkça, algıladıklarımızın, gördüklerimizin birbirleriyle ilişkilerine, bu ilişkilerden doğan hayat zincirinin anlamını sorgulamaya başlarız.
Sorular gelmeye başlar.
Aptal, salak, geri zekâlı değilseniz.
Soruları durdurmak, tutuklamak, yok etmek, ne dinsel, ne ırksal, ne ideolojik fanatizmin, doğurulan dogmaların elindedir. Her soru bir cevap doğurur, her cevap da yeni bir soruya gebedir. Sorduğunuz her sorunun (neden, niçin, ne, ne zaman, nasıl) cevabı, sizde daha önce oluşan düşünce ve alışkanlıklarınızı yıkabilir. Rahatsız olursunuz. Eski düşünce ve alışkanlıklarınızdan dolayı kolay kolay vazgeçemezsiniz. Düşünceniz değişir, davranışlarınız alabora olur, inancımız yıkılır. Soru sormak tehlikelidir.
Onun için çok insan, soru sormak, hayatını sorgulamak istemez. Değişmeyeni "mutlak" sorgulayamadığını "hakikat" bilmek insanın kolayına gelir.
Doğu ERGİL şöyle diyor:
"Rahatlığın, tembelliğin düşmanı bilim insanlarıdır. Onlar bilirler ki, her düzen bir SORU ile yıkılır. Bir yenisi de farklı bir yanıtla kurulur. Bilim insanları hep hayatın gizlerinin peşindeler. Onlar da bilirler ki, ömürleri yetmeyecektir tüm sorulara yanıt bulmaya. Ama yine de bu çabadan vazgeçmezler. Çünkü bulmaktan çok aramaktır onlar için değerli olan."
X X X
Soru soranın yaşamını değiştirdiği ve dünyaya hükmettiği bilgi çağında, bilgilenmenin tek yolu da soru sormaktır. Ne, ne zaman, niçin, nasıl, neden.
Yoksa insan hep çocuk mu kalmalı?
Söz: Bilim insanlarının ödülü, akıl denen doymazı doyurmak ve vicdan denen yangını söndürmektir. Doğu Ergil
