Bu yazının başlığı aslında Babamın Kitap Sandığı da olabilirdi. Ya da Patlayan Dağ, Hürü Teyze'nin Keçileri... Bengi de olabilirdi, Yelken Yarışları... Belki de Bisikletliler olurdu. Yaşamdan Sevinç Yaratanlar… Umut Düşlerin Kanadında olsaydı ne güzel bir başlık olurdu. Ama yine de çok sevdiğim masallardan birinin adını uygun gördüm bu yazıya. Sedef Kız...
Öyküler de güzeldir. Romanlar da düşler de umutlar da... Hele ki yeni bir dünya yaratan, doğayı, insan sevgisini tüm içtenliğiyle özümseyen bir yazarı yazmak hepsinin üzerine eklenirdi. İşte ben de onu yapacağım. Dünyayı masallarla, öykülerle, romanlarla, gezi yazılarıyla güzelleyen bir yazarı anlatacağım.
Yurdumun Kızları adlı öyküsünü okuduktan sonra bende böyle bir yazı yazma düşüncesi oluşuverdi. Aslında bir kitap tutacak şeyler yazabileceğim bir yazarı yalnızca bu yazıyla sınırlandırmak olanaksız, bunu biliyorum. O yüzden mümkün olduğu ölçüde, sınırlı da olsa...
İncila Çalışkan'ın Babamın Kitap Sandığı adlı kitabı 2012'de sınıfta bir rastlantı sonucu elime geçmişti. Öğrencilerim ikinci sınıftaydı. Sınıf kitaplığı oluşturmuştuk. Ben de çocuklar da deli gibi kitap okuyorduk. Fırsat buldukça da okulun zengin kütüphanesinde yüzlerce kitabın arasına dalıp okumaya koyuluyorduk. Hatta bir ara veliler bu öğretmen ve öğrenciler neden hep kütüphaneye gidiyorlar, biraz işi abarttılar türünden söylentiler çıkarmışlardı. Ya aslında bu okulda veliler böyle dedikoduları, bu türden şeyleri hiç de sevmezlerdi ya neyse… Bu arada Kerem, okula yani sınıfa bu kitabı getirdi. Kitabın adı zaten hemen kapağımı aç ve beni oku diyordu. Kitabın adında ve kapağında insanı çeken bir şey vardı: Babamın Kitap Sandığı...
İşte ilk okuduğum yapıt bu olmuştu. Babamın Kitap Sandığı öyküsünde ilk ilgimi çeken şey pırıl pırıl bir içtenlikti. Bunun yanına sıcacık anlatımı da eklenebilirdi. Kitap, çocukların da büyüklerin de ilgisini diri tutan, yalın öykülerden oluşuyordu. Elbet Babamın Kitap Sandığı adından anlaşılacağı üzere okuma sevgisini anlatıyordu. İşte yeni bir yazar daha keşfetmiştim. Her zaman olduğu gibi araştırmalarıma koyuldum. Yazarın yaşamını öğrenmek için yanıp tutuşmaya başladım. Balıkesir'de doğduğunu öğrendim. 27 yıl öğretmenlik yaptığını, öğrencilerine okuma tutkusu aşılamak için çalışmalarda bulunduğunu, otuza yakın yapıt yazdığını...
Sonraları Yelken Yarışları adlı öykü kitabını okudum, çok sevdim.
Birbiri ardınca geldi okumalar, kitaplar… Sonra Sedef Kız masalı…
İncila Çalışkan, insana umut veren bir enerjiyle yazıyor, yazdıkça yaşıyor.Şimdilerde kitaplarının sayısı kırkı geçti. Yeniden basılan yapıtlar, her yerde yaşamı yazı aydınlığıyla besleyen söyleşiler ve yazılar, öyküler, masallar… Söz sanatlarının en etkili sanat olduğunu yinelercesine yaptığı tüm çalışmalar.
Ben her zaman yazarın yapıtlarından bir bölüm paylaşmayı seviyorum. O yüzden bir yazarın anlatımının ipuçlarını veren metinlerden örnekler veriyorum.
“Akşam yemeğini, çıtır çıtır yanan sobanın yanındaki yer sofrasında yedik. Yere serili kareli örtü kaldırılmadı. Genelde her akşam böyle yapılırdı. Babam bisikletini getirdi. Getirmeden önce annemin verdiği bezle lastiklerin çamurları silindi. Tamir kutusu da getirildi. Şimdi her şey tamamdı. Radyoda şarkılar bulundu. Sobaya iki odun daha atıldı. Gaz lambasının ışığı biraz daha açıldı.” (Babamın Kitap Sandığı)…
Öykülerin, masalların ırmakları hep aksın derim. Gürül gürül hem de …
Bir de Bisikletliler var. Bu toprakların zenginliğini, güzelliklerini anlatan romanlardır Bisikletliler…
Işık Ülkesine Yolculuk…
Misya kayın ağaçlarının ülkesi,
Bir ucu İzmir, bir ucu Kütahya,
Bandırma’dan Ankara’ya…
“Işık insanlarının ülkesi…”
Tarihte böyle dediler kendilerine…
İlerleyin çocuklar…
İlerleyin gençler…
Durmanın zamanı değil…
Bilim aydınlatsın yolumuzu,
Yükselin ve yücelin
Ülkemiz gibi
Geleceğe umutla bakın.
İncila Çalışkan bu sıralar Atatürk’ün çocukluk anılarından nefis okuma deneyimi sunan yapıtlar ortaya çıkarıyor… Çiftlik Günleri, Okul Günleri ve sürecek olan diğer kitaplar, öykülerle, güzelliklerle, yaşama sevinci, arı, duru sözcüklerle…
