16.yy.da başlayan ve 19.yy. boyunca süren Kafkas – Rus savaşları, sonuçları bakımından
Kafkas halklarına yönelik soykırım niteliği taşıyan binlerce ibret verici olaya sahne olmuştur.
Bu olaylardan önemlisi de, milyonlarca insanın vatanlarından kopartılarak, sürgün edildiği
21 Mayıs 1864 yılında yaşananlardır.
21 Mayıs 1864 Çerkez tarihinin kilometre taşıdır.
21 Mayıs 1864 tarihi; Çerkez Halkının belleğine kazınan acının, hüznün ve ölümün günü olarak tarih kitaplarına geçen bir sürgünün ve de aynı zamanda da geçen 158 yıllık zaman diliminde; inancın ve direnişin sembolü olmuştur.
Tarih boyunca Kuzey Kafkasya’nın üzerine kara bir bulut gibi çöken Rus düşmanlığı Çerkezler için her zaman bir tehdit ve düşmanlık oluştururken,21 Mayıs tarihindeki sürgün; birçok acılara, yıkımlara, parçalanmışlıklara neden olmuştur. Ancak Çerkezlerin yaşadığı tüm bu acı ve ızdıraba rağmen bu tehdit ve düşmanlığın bitmesine engel olamamıştır. Sözün özü; 21 Mayıs 1864 yılında sürgün edilenlerden sonra Rusların bu düşmanca tutumları son bulmamış, artarak günümüze kadar gelmiştir.
Yakın geçmişte önce 1991-1993 yıllarında Abhazya’da daha sonra 1994 ve 1999 yıllarında Çeçenistan’da yaşananlar, Rusların yüz yıllar öncesinden günümüze taşıdıkları kin ve öfkenin, Kafkas halklarına karşı sergiledikleri barbar ve soykırımcı zihniyetlerinden bir şey kaybetmediklerinin en açık ifadesidir. Nitekim Çar 1.PETRO’nun “Mümkün olduğu kadar Hindistan ve İstanbul’a yakın olmak gerekir. Zira buralara hükmeden dünyaya hükmeder.” düşüncesini ortaya attığı 1722 li yıllardan sonra yönetime gelen tüm çarları bu amacı gerçekleştirmek için çalışmış ve amaçla da en büyük engel gördükleri Kuzey Kafkasya’yı ve halklarını kendilerine her zaman için tehdit unsuru olarak algılamışlardır. Bu amaçla yüzyıllar boyu Çerkez halklarıyla savaşan Ruslar bu uğurda her türlü barbarlığı sergilemekten geri kalmamış ve Çerkezlere asimilasyon uygulamışlardır. Bu durum bazı Rus edebiyatçılarının ve komutanlarının da ifadelerinde açıkça görülmektedir.
Ünlü Rus Yazar TOSTOY:"Köylere gece karanlığında dalıvermek adet edinilmişti. Böylece baskına uğrayan kadın ve çocuklar kaçma fırsatı bulamıyordu. Gece karanlığının örtüsü altında Rus askerlerinin ikişer, üçer evlere girmesini izleyen dehşet sahneleri öylesineydi ki bunları hiçbir rapor aktarmaya cesaret edemezdi. ”
Rus Tarihçi ZAHARYAN : “ Çerkezler bizi sevmezler. Biz onları, özgür çayırlarından çıkardık. Avlularını yıktık. Birçok kabile tümüyle yok edildi. “
Rus Tarihçi Y.D. FELİSİN: “ Bu, gerçek ve acımasız bir savaştı. Yüzlerce Çerkez köyü ateşe verildi. Ekin ve bahçelerini imha için atlara çiğnettik, sonuçta bir harabeye dönüştü. “ şeklinde ifade ettiği ve birçok edebiyatçı ve tarihçinin dile getirdiği bu trajedi bu gün dünya ülkeleri üzerinde değişik coğrafi bölgelere muhacir olarak yerleşmiş Çerkezlerin 21 Mayıs tarihini yaşatma mücadelesine ışık tutuyor.
Özellikle Ünlü Rus komutanı Jan KAROL : “ Kafkas dağlılarının direnişini kırabilmek için 60 yıllık askeri terör ve kıyım gerekti. “ sözleri devlet eli ile resmen terör ve kıyım yapıldığının en güzel ifadesi olarak tarihin tozlu sayfalarına yazıldı.
Günümüzde Çarların yerini alan siyasi liderlerde bu amaçla çalışmışlar. Savaş haricindeki durumlarda, Kafkas halklarına karşı uyguladıkları, siyasi ve ekonomik ambargolarla, yaşam haklarını kısıtlayarak acımasız politikalarını sürdürmüşlerdir.
Aradan geçen 158 yıla rağmen, bu gün *muhacir sıfatıyla anayurtlarında kopartılmış bu insanlar her sürgünün yıl dönümünde ve her gurbet türküsü dinlediğinde bir kez daha ağlamaktadır. Çünkü onlar sürgünü yaşamış bir halkın gurbette doğan çocuklarıdır.
(*Muhacir: Yaşadıkları topraklardan başka bir yere mecburi göç eden.)
arnkrn1907@gmail.com
