Geçtiğimiz günlerde, Erdek´te, 1984-1985 yıllarında Türkiye Futbol Federasyonu başkanlığı görevini üstlenen Mustafa Kemal Ulusu ile bana büyük zevk veren, uzun soluklu bir söyleşi yaptım. Bu söyleşi ?Bandırma Manşet?te görüntülü haber, MİLLİYET gazetesi de dahil olmak üzere diğer bazı yayın organlarında haber şeklinde yer aldı.
Ulusu, bu söyleşide birçok çarpıcı değerlendirmelerde bulundu. Bunların en önemlilerinden biri de şöyleydi:
?1984 yılında, 140 takımın katılımıyla Profesyonel 3. Türkiye Ligi´ni biz kurduk. Bu lig, Türk futbolunun geleceğini kurtarmaya yönelik bir alt yapı projesiydi. Ancak bu proje bizden sonra yozlaştırıldı. 3. Lig, amacından çıkarıldı. Diğer liglerle birlikte yaşlı futbolcu cenneti durumuna getirildi.?
Kemal Ulusu, son derece haklı.
Türk futbolunun geleceği konusunda karar veren makamlarda oturan yöneticiler, yıllardır öylesine birbiriyle çelişen kararlar alıyorlar ki şaşırmamak olanaksız. Hele hele liglerimizde forma giyen yabancı futbolcuların sayısında. Bu sayılar sık sık, anlaşılmaz biçimde değişiyor. Bu ortam ve koşullarda kulüplerin, alt yapılarına ciddi bir şekilde yönelmelerine olanak var mı?
Spor yazarı Metin Tükenmez´in, yıllar önce Cumhuriyet Gazetesi´nde kaleme aldığı köşe yazısının kısa bir bölümünü aşağıda sunuyorum:
?Alt yapı, oyuncu yetiştirme yeridir. Orası yarış, rekabet değil; eğitimden yeterince pay alma yeridir. Bu yaşlardaki çocukların sırtına şampiyon olma duygusu ağır yükünü vurularak bir yere varılamaz. Böyle yaparsanız, çocukların belli duyguları erken yaşlarda tatmin edilir. Yukarıya çıktıklarında da rekabet etmekten yorulmuş gençlerle uğraşmak zorunda kalıyor, teknik adamlar??
Yine, futbolumuzun önemli teknik direktörleri arasında yer alan Fatih Terim´in, yıllar önce Galatasaray´da, bu konudaki şu değerlendirmesini anımsıyorum:
?Alt yapı, eğitim yeridir, yarışma yeri değil. Çocukların yenme ve yenilme duygusundan ve stresinden uzak olmaları gerekiyor. Orada alınan sonuçlar hiç önemli değildir. İster şampiyon, isterse sonuncu olsunlar. Önemli olan, yıl sonunda bana en az bir futbolcu vermeleridir. İki verirlerse memnun oluruz. Üç olursa onları başımızın üstüne koyarız ama hiç gelmezse, ?Ne oluyor?´ diye sorarız. Biz, Galatasaray´ın başarısının ve geleceğinin, bu anlayışın altında yattığını gördük ve inandık. Artık geriye dönüş yok, çarkı döndürmeye başladık.?
Bu çok yerinde değerlendirmelerin ardından aklıma bir Latin atasözü geliyor:
?Taşı delen, suyun gücü değil, damlaların sürekliğidir.?
