İSTİKLAL HARBİNDE TÜRKLERİN SAFINDA BİR ALMAN
"Sürdüm atımı Kemalciler yönüne"
1. Savaş'tan sonra Alman ordusundan ayrılan yüzbaşı Tröbst, yenilginin ruhunda açtığı yaraları iyileştirmek için binbir zorlukla 1920'de Anadolu'ya geldi, Mustafa Kemal'in ordusuna katıldı.
Bu süreçte kaleme aldığı ve 1925'te Almanya'da kitaplaştırdığı anıları, Milli Mücadele'ye dair değerli gözlemler içeriyor.
Maceracı ama eğitimli bir istihkâm subayı Tröbst. Ordudan ayrılmasının karşılığında verilen parayı cebine koyduktan sonra, 1920 kışında yola koyulur.
Tuna'yı takiben Varna’ya, oradan İstanbul'a... İstanbul'dan İnebolu'ya vapurla ve İnebolu'dan çok ağır kış
koşullarında Ankara'ya varır;hem de 400 km yol yürüyerek.
Bu arada o tarihte herkesin Ankara'ya elini kolunu sallayarak gidemediğini de bilelim.
Yüzbaşı Tröbst, tanık olduğu 1920'lerin Türkiye'sine ilişkin çok ilginç gözlem ve tahliller yapacaktır.
1923'te Almanya'ya döner ve kitap haline getirdiği anılarını 1925'te bastırır.
Sakarya Savaşı bitince Yüzbaşı Tröbst'e gün doğar. Önce Polatlı'ya, ardından mensubu olduğu taburla birlikte Konya Ereğli'ye gönderilir. Görevi Ereğli'de bir demiryolu deposu tesis etmek ve işletmektir. Çok başarılı bir iş çıkarır. Zafer kazanıldıktan sonra aynı deponun bir benzerini Eskişehir'de oluşturur. Bu arada Almanya'dan davet ettiği nişanlısıyla evlenirler.
Karşılaştığı ve sevgi duyduğu iki askerin ardından kendi kendine söylenmesi hem dokunaklı hem de çarpıcıdır: “Doğru
ellerde bu insanlardan neler olmaz ki! Dünyanın en iyi askerleri onlardı! Ama bunun için ilk koşul, İslâm'ın modernleş
mesi ve sistematik bir okul eğitimi (..)
Halk bütünüyle okuma yazma bilse, Türkiye bugün bambaşka olurdu!"
Alman yüzbaşı, Türklere büyük muhabbet duyarak ayrılır ülkemizden. Hem de Lausanne Antlaşması’nın imzalandığı 24 Temmuz 1922'de İzmir rihtımından bir vapurla! Ayrıldığından üzgündür ama zaferi çok güzel betimler:
“Dünya kendi kendine soruyordu: Bu nasıl mümkün oldu? (...)
Yanıtın can alıcı noktasını bulmak zor değildi.Kader, çaresizliğin en büyük olduğu anda ülkeye 'her çaresiz halkın' yazgıdan talep etmeye hakkı olduğu adamı verdi, o adamı biz de talep ediyoruz ve onu içimizi kemire kemire candan bekliyoruz. (...)
Mustafa Kemal Paşa, kaderin adamı olduğunu duyumsadı, halkını ölüm uykusundan kaldırdı ve onun yine kendine güvenini sağladı. İçindeki sesi,kehaneti dinleyerek, dosdoğru yolunu izledi (...)
Bütün iyi niyetlilerden birlik cephesi kurmak, millî temizlik ve gerçek bir orduyu oluşturmak, Kemal Paşa'nın izlediği ilkeler bunlardı, bunlar her bir halk için ulusal yeniden doğuşun temelleridir”. Kaynak: Tarih Dergisi
