"Şiir seversen
doğayı seversin
börtü böceği kuşu seversin
insanı seversin"
Göğün ipini tutmuş koşuyor çocuk
savura savura denizi, al yeşil mor
kıyı boyunca
X X X
SİZ VAR YA SİZ
ÇOCUKLARINI DENİZAŞIRI ÖLÜMLERE GÖNDEREN
SÖMÜRGECİLER KADAR MERT DEĞİLSİNİZ.
X X X
Tutup geceyi basıyorum utanan yerlerime
unutulmayacak bir ana tanrıça olması için
X X X
SUYUN UYUYAN ÖPÜŞÜNE
KOY AĞZININ GÖĞÜNÜ
X X X
Aşk sestir elbet
hep yanı başımdaydı yüzün
sözcüklerdir asıl iç çamaşırları
aşk denen giysilerin altına gizlenen
X X X
Çünkü bütün baharlar
Önce yürekte açıyor
Kuşlar gidiyor
Göğüslerinden geçirerek rüzgarı
Çıplak kızlar zambak topluyor
yağmurda
X X X
ANNEM
DAĞLARIN ÇİÇEĞİ
KESİLMİŞ SÜT KOKAR DÖŞÜ
X X X
Ne kendine ne sevgiliye
şiirden başka hiç bir şeye
geçmiyor sözüm, ne dersen de.
X X X
Fesleğenim yok artık diyen herkese
menekşeler önermeyi ilke edindim.
X X X
HAYAT BENİ
GÖZYAŞIMDAN ÖPÜYOR.
X X X
Bu dünyada seni bulmaya geldim
bir merdiven oldum
kendimden indim.
Not: İNSAN - Şiir defteri 2'den alınmıştır.
