Hayata Başka Bir Pencereden Bakmak…
Zaman su gibi akıp geçiyor. Hayat bize pek te adil davranmıyor. Yaralar, bereler, çizikler, ızdıraplar ve acılar…
Kime ne çıkarsa, misali hayatlar; piyango gibi…
İyi yada kötü.
Güzel yada çirkin.
Adil olan olmayan.
Peki ya?
Demokrasi, insan hakları, özgürlükler, bağımsız yaşamlar, kadın hakları, insan hakları, eşitlik, renk, dil, din, mezhep ayrımı olmadan yaşamlar…
Eşit işe eşit ücret, sendika, grev hakları, ücretlerde adalet, iş güvencesi…
Yazarlara, çizerlere, düşünenlere, güvence, serbest fikir alışverişi, adil ve bağımsız gazetecilik, yazarlık, düşünce özgürlüğü…
İyi bir yaşam, iyi bir emeklilik ve iyi bir maaş düzeni.
Kısacası; bu ülkede yaşam ve yaşananlar, acı ve ızdıraplı, ayağı vuran ayakkabı gibi.
Hatta ondan da, ileride;
Yarını nasıl çıkaracak hayatların, kol gezdiği çöp tenekeleri, akşamdan sabaha dolu.
Şimdi zaman durdu.
Akrep ve yelkovan paramparça.
Zaman kavramı yok, fakat biliyoruz ki, zaman da su gibi akıp gidiyor.
Su kıtlığı, yiyecek kıtlığı, toprak kayıpları, erozyon, hava kirliliği, dünyanın yok oluşuna doğru uzanan yolu, daha da kısaltıyor.
Küresel İklim Felaketi, gitgide yaklaşırken, umursamaz davranan insanlar, topluluklar, devletler ve rant fareleri halen daha doymak bilmez, havalarda…
Şimdi Covid-19 ile değişen dünya ve yaşamın ortasında, hatta okyanusta küresiz ve çaresiz, kayıkta yol alıyoruz. Nereye varırız, çıkarız bilinmez…
Ama bildiğim,
Köleliğe giden düzenin yollarının taşlarının çoktan döşendiği.
Gelin bu çirkinlikte,
Bu siste,
Bu şiddetli yağmurda,
Bu tufan ve alabora da,
Hatta üzerimize gelen çığdan,
Kaçmak ve kurtulmak için düşünelim, neler yapabiliriz?
Hadi cevaplayın.
Hayat başka bir pencereden bakmak için
Son düzlükte, hatta son çıkıştayız.
Fiyatları iki katına çıktı, ürünlerin.
Arabaların, kıyafetlerin, yiyeceklerin, yaşamanın ve hatta hayatta kalmanın.
Covid-19, hastalıkla beraber zam yağmurları ile geldi.
Bize seçimlerde; “Bu kardeşinize oy verin, bakın göreceksiniz, dolarla, molarla nasıl baş edilir” sözlerinin unutulduğu ülkede, üretimin olmadığı, tamamen dışa bağımlı ekonomide, alabora olmuş durumdayız.
Şimdi Avrupa’da hatta gelişmekte olan ülkeler içinde ekonomik, sosyal ve kültürel anlamda sonuncu durumdayız. Avrupa ile aramızda ‘7 kat’ fark var.
Evet Yedi kat…
Avrupa’dan aldığımız ürünlere 7 kat fazla ödüyoruz.
Adamlar bize turist olarak geldiklerinde, bizden 7 kat daha fazla alıyor, yaşıyor ve tatil yapıyor. Sen bir tabak yemek yerken, adamlar 7 tabak yiyor…
Biz Avrupa’ya gitmek istesek, onlara göre 7 kat daha fazla para biriktirmek gerekiyor. 1 Euro 7 Törkiş lira. Yani 1000 Euro almak için 7000 Törkiş lira biriktirmen gerek.
Aramızdaki fark 7 kat.
Şimdi buradan; ‘Hayata Bir Başka Bir Pencereden Bakmak Gerek’ desem de;
Olmuyor…
Neden?
Nedeni yok.
Geçmişten, bugüne düzenin içinde yuvarlanıp giderken, yarın için iyi olsun derken, yarın daha da kötü ve karamsar bulutlarla yüklü yağmurlar gibi, parçalı bulutlu.
Bu ülkede, eğitim, liyakat, ehliyet, tecrübe….vs. çöplerde iken, güreşçilerin, yandaş sanatçıların, ihale takipçilerinin ve cemaatlerin, tarikatların yönlendirdiği ülkede, yarından sabaha uyanmak, Avrupa’ya göre 7 kat daha zor.
Onlardan isen; sorun yok.
Değilsen; ağzınla kuş tutsan hikaye…
Peki bu düzende, bizim suçumuz ne?
Hayata başka bir pencereden bakmak istesek te, maalesef olmuyor.
Çünkü pencereler kapalı, kilitli…
Sadece içeride, sana ne gösteriliyorsa ‘ O ‘
Yalan rüzgarı.
Hadi bakın pencerenizden, dışarısı nasıl gözüküyor?
Yandaşlar için güzel,
Ya sizin için?
Bu ülkede hangi pencereden bakarsanız bakın, yarın, öbür gün….
Hep hava kapalı, parçalı bulutlu…
Ne zamandan beri?
10 Kasım 1938’ den bu yana…
Anladınız siz…
Esen Kalın.
Can Emre
