Ekonomik kriz nedeniyle işten çıkarılan bir akademisyen ile bir gazeteci, yurt dışına
gitmişler. Bir süre yiyip-içmişler. Doğal olarak, paraları da çabuk tükenmiş. İş aramışlar
ve bir çiftlikte hayvan pisliklerini ahırdan kazıyıp, çöp römorkuna atma işi bulmuşlar.
Bir süre çalışmışlar, başarılı olmuşlar. Çiftlik kâhyası da onları sevmiş ve hallerine
acıyarak, “Size, daha kolay bir iş vereceğim” diyerek, onları yumurta paketleme işinde
görevlendirmiş. “Bunların irilerini ve iyilerini bu taraftaki kutulara, küçük ve kötülerini
bu taraftaki kutuya koyacaksınız” demiş. Fakat bizimkiler çok yavaş çıkmışlar. “Bu iyidir,
değildir, küçüktür, büyüktür” tartışmaları ile işlerini aksatmışlar. Onları gözleyen kâhya,
yanlarına gelmiş, “Siz, Türkiye’de ne iş yapıyordunuz?” diye sormuş. Bizimkiler, “gazeteci”
ve “akademisyen” diye yanıtlamışlar. Kâhya,“Belli, belli. Sizin, Türk aydını olduğunuz belli”
diyerek, eklemiş:
“Çok iyi bok atıyorsunuz ama iyi ve kötüyü ayırmayı bir türlü beceremiyorsunuz.”
