SAAT SEVİŞİRKEN DE TIKLAR
DURMAZ, BEKLEMEZ.
HAYAT GİBİ.
Hayatın saati evrenin yasası ile kurulmuş, bir yerde hiç durmaz. Tik tak, tik tak. Her şeyin değiştiğini bilen için dogmalar yaratıp, onlara tutsak olmak ne ahmaklık. Değişimin engellenemeyen seli önünde durmak gafletini gösterene acırım. Var olana sırtını dön, değişimin peşine takıl, evrenin saatinin tik taklarına ayak uydur. Demiş ya Nazım :"Ben babamdan ileri, doğacak çocuğumdan geriyim. . . "
XX
BİR SÖZ SÖYLEDİN, UÇTU GİTTİ.
YAZDIN, SİLİNDİ.
Ne çok şeyler söylenmiş, ne çok şeyler yazılmış. İnsan aklı denilen, bu bitimsiz beyinsel ürünü, durmadan yaratan korkunç kaynak... Hem kendisini değiştirmiş, hem çevresini. İnsan aklı karşısında direnen her şey kaybetmiş. Tanrılar bile.
XX
ŞİMDİ ÇİVİYİ YAMUTMADAN ÇAKANIN, ONÜÇ REKAT KAYTARMADAN KILANIN, ÖLÜSÜNÜ USULÜNCE GÖMENİN, BİR GÖNÜL KIRMADIM DİYENİN BAKIŞINI İSTİYORUM YÜZÜME.
GÖZÜM UTANSIN.
SAĞLAM SELAMLAR VERECEĞİM HERKESE.
İnsan bu.
Hep dost bakışlar, sıcak davranışlar, içten gülmeler ister bir insandan.
Daha ne olsun ki. Görmesin bir insanın hüzünlü, acılı bakışlarını, kaçamak ürkek davranışlarını, ağlamaklı dertli konuşmalarını, yüreği ağlar, insan olanın.
Sevgiyle insan olabilmenin koşulu, o sevgiyi beslemek hep olmalı yüreğinde. Zor olan.
XX
KABUĞUMU ZARİFÇE KIRDIM,
ZARİFÇE ONARIYORUM.
Kendi hayat merdiveninin her bir basamağında yaşadıklarını anımsayan, şu çocukların şimdi yaşadıklarını kendi terazisinde tartabilir mi?
Sanmıyorum.
Zamanın saatinin tik takları neleri alıp götürdü, değil mi?
Zamanı yakalamak ve yaşamak, ne mümkün. ..
Nasıl kıskanır çocukları, ey zaman.
