Yunus Emre´yi bilmemek, okumamak, şiirlerini ezberlememek olmaz. Ayıptır.
Yunus´un 1238 yılında doğduğu söylenir.
1320 yılında da Eskişehir´de öldüğü.
"BİR GARİP ÖLDÜ DİYELER
ÜÇ GÜN SONRA DUYALAR
SOĞUK SU İLE YUYALAR
SÖYLE GARİP BENCİLEYİN."
diyen Yunus EMRE, doğup yaşadığı yeri değil, ölümüyle dünyadan sessizce ayrıldığını belirtmek istiyor.
"MAL DA YALAN MÜLK DE YALAN AL BİRAZ DA SEN OYALAN" dünya hırsını, vicdan ve göz doyuruculuğu ile terk etmiş bir tasavvuf şakırtı.
Anadolu insanının gönül dili, dil sözü olan Yunus EMRE´ye bu toprakların her yeri sahip çıkmıştır. Halkın değer, duygu ve düşüncelerini, halkın diliyle, dile getirişi, tarihimizin en hakla barışık aydınlarından biri yapmıştır Yunus EMRE´yi.
Anadolu insanının unutulmazıdır o.
"Din tamam olunca, doğar muhabbet" diyen Yunus EMRE, İslam´ın sabır, kanaat, hoşgörü, cömertlik, iyilik, fazilet değerlerini benimsemeyi telkin eder insanlara hep. Bıkmadan usanmadan. Yunus´u Yunus yapan da bu değil midir?
Türkistan´da Ahmet YESEVİ, Anadolu´da Mevlana Celalettin, Hacı Bektaş Veli ve Yunus EMRE tasavvufun en büyük şairleri, düşünürleri, yayıcılarıdır.
Osmanlı Beyliğini Osmanlı İmparatorluğu´na dönüştüren değerlerdir. "Yaratılanı hoş gör, yaratandan ötürü" geniş ve anlamlı insan sevgisinin felsefecileridir. Anadolu insanını bir arada tutan, yaşatan.
Kavgaya, nifaka, gösterişe, aç gözlülüğe, hamlığa, yalana dolana, şekilciliğe, hırsızlığa karşı çıkmanın, "piştik elhamdülillah" diyebilmenin doruk noktasına varabilmektir, insan olmak. İşte Yunus EMRE böyle bir safidir.
"Ben gelmedim dava için
benim işim sevi için
Dost´un evi gönüllerdir
gönüller yapmaya geldim
Yunus EMRE aşık olmuş
Maşuka derdinden ölmüş
Gerçek erin kapısında
canım arz etmeye geldim
