Yaşlı adam, bahçesinde domates yetiştirmek istiyordu ama iş onun için çok ağırdı. Yardım edecek tek insanoğlu Temel´di ama o da cezaevindeydi.
Yaşlı adam, oğluna bir mektup yazdı:
?Temel, oğlum. Görünüşe göre bu yıl domates yiyemeyeceğim. Bahçeyi kazman için artık çok yaşlıyım. Keşke buralarda olsaydın da bu işi sen yapsaydın??
Bir hafta sonra cezaevinden yanıt geldi:
?Babacığım, orada olup yardım edemediğim için ne kadar üzüldüm bilemezsin. Ama sakın olasın o bahçemizi kazma. Ben öldürdüklerimin hepsini o bahçeye gömdüm, bilesin??
İki gün geçmeden jandarmalar, köy evini bastılar. Bahçede kazılmadık santim yer bırakmadılar. Hiçbir şey bulamadılar.
Komutan, ihtiyardan özür diledi ve gittiler.
Ertesi gün ihtiyar, bir mektup daha aldı:
?Babacığım,
Şimdi bahçene çık, istediğin domatesleri, kalan yerlere de istediklerin varsa onları ek. Bu koşullar altında sana yardım etmenin en iyi yolu buydu. Ellerinden öperim.
Temel.?
