Ülkemizde 160 memeli, 418 kuş, 120 sürüngen, 22 kurbağa, 127 tatlı su balığı, 384 deniz balığı olmak üzere toplam 1230 civarında omurgalı tür tanınır. Ülkemizde 800 cins altında 9000 çeşit bitki türü olduğu da bilinmektedir. Ancak bu türlerden bazılarının nesli tükenmiş bazıları da tehlike altındadır.
Ne yazık ki ülkemizde önemli kuş alanlarının %46´ sı; bitki alanlarınınsa % 47 ?sinde ise herhangi bir koruma çalışması bulunmuyor. Bu türler zamanla ve bilinçsiz insanlar tarafından yok edilmektedir. Biz insanlar 500 yılda 322 hayvan türünü yok ettik. Bazı araştırmalar ise omurgalı hayvanların insan nüfusunun iki katına çıktığı son 35 yılda yarı yarıya azaldığını gösteriyor.
Kendi yaşam alanlarımızı kirlettiğimiz gibi diğer canlıların evlerini ve yaşam bölgelerini de yok ediyoruz. Fabrikalar atıklarını yok etmek için atıklarını imha tesislerine göndermelidir. Bir fabrika ne kadar gelişmiş ve her şeye sahip olursa olsun doğayı kendine aitmiş gibi kullanamaz. Evet, en gelişmiş tür olduğumuz doğru.
Peki diğer türleri yok etmeye ne hakkımız var? Üzerinde yaşadığımız gezegenin 1000 yıl gibi bir sürede yok olacağına dair araştırmalar söz konusu, peki gelecek nesillere ne bırakacağız? Dünya kullanılmış eski bir eşya gibi gelecek nesillere mi aktarılacak? Büyük fabrikalar kazançlarına rağmen neden önlem almıyorlar? Büyük fabrikalar genellikle deniz kenarına kuruluyor.
Tüm pis atıklarını denize döküyorlar. Maviliğimiz yok oluyor. Balık çok faydalıdır; ancak artık balıklar da deniz kirliliğinden zararlı hale geliyor. Canımız sıkıldığında kendimizi deniz kenarında buluyoruz mavi ile buluşuyoruz.
Halk arasında ? Deniz havası iyi gelir.? diye bir söz vardır. Sanırım artık onu da geçmişe gömeceğiz. Çocuklarınızı denize güvenle götürebilecek misiniz? İçinde ölü balıkların ve atıkların olduğu bir deniz ölü bir denizdir.
Bu kirlilikten etkilenmemek için insanlar havuzlarda mı yüzecek? Denize dalıp balıklarla iç içe olamayacak mı? Ya soluduğumuz hava? Egzoz gazları ve bacadan çıkan zararlı gazlarla o da kirleniyor. Dünyamızı çepeçevre saran ozon tabakası gün geçtikçe zayıflayıp inceliyor.
Toprağımız da plastik şişe ve poşetlerle dolu mu olacak? Ya insanlar bilinçlenecek ya da cennet vatanımız yaşanamaz hale gelecek. Kendi ihtiyaçlarımız için doğanın asıl sahiplerine zarar vermekteyiz. Ve gün geçtikçe aslımızı kaybetmekteyiz. Biz tarım ülkesi olarak gelişme gösterdik ve sanayileşmeye devam ediyoruz.
Ekonomik olarak önemli olan sanayileşme ne yazık ki tarımın iyileştirici ürünlerini zararlı hale getirdi. Tarım geçmişten günümüze gelinceye kadar değişime uğradı. Zararlı ilaçlar toprağa karıştı.
Tarım ülkesi olarak her şeyi organik olarak tüketebilecekken şimdi yediğimiz meyvelerin çoğu topraktan yeterince mineral alamadan soframıza geliyor. Tarımı iyileştirmek için kullanılan ilaçlar ve toprak için zararlı kimyasallar ne yazık ki bizleri iyileştirmek yerine kanser yapıyor. Toprağın daha fazla mineral kaybetmemesi ve kirlenmemesi için çevreye çöp atmayalım.
Hala bir şansımız varken çevreyle dost olmaya ne dersiniz? Ben yere çöp atmasam ne olur zaten herkes yere atıyor demeyiniz. Bir fark yaratın; önce siz bir adım atın. Değişimin tadını ve doğanın size verdiği hediyeleri hissedeceksiniz. MELİSA GÖNEN
