Altı kişilik avcı grubu, rehber olarak tuttukları tecrübeli avcı Temel’in önderliğinde ormanda yürümektedirler. Avcıların karşısına küçük bir delik çıkmıştır.
Temel:
- Yatın uşaklar yere, tavsan deliği! Bütün avcılar yere yatmıştır. Gerçekten bir müddet sonra delikten tavsan çıkmıştır. Avcılar tavşanı hemen vururlar. Yeniden yürümeye başlarlar. Bir müddet sonra karşılarına büyükçe bir delik çıkar ve Temel derki:
- Yatın yere uşaklar, hâcen tilki deliği! Avcılar yere yatar. Biraz sonra delikten tilki çıkar. Onu da vururlar. Tekrar yola koyulurlar.. Bu defa daha karşılarına büyük bir delik çıkar. Temel :
- Yatın yere uşak ayı ini ! Yere yatarlar ve çıkan ayıyı vururlar. iyice keyiflenen avcılar yürümeye devam eder. Kısa bir zaman sonra çok büyük bir deliğin başında dururlar. Acemi avcılar hep birden Temel’e bakar. Temel:
- Uşaklar ne çıkacağını ben de bilmiyorum. Fakat yatın yere, artık ne çıkarsa bahtımıza ! . . .
Ertesi gün gazetelerde şöyle yazmaktadır:
`Altı avcı tren altında can verdi…’
