İşte yeni bir eylül daha!
En sevdiğim ay. Genellikle herkes yaz aylarının gelmesini iple çekerken, ben ise eylülü beklerim özlemle.
Eylül ayında Erdek, boşalmaya başlarken, tüm sahiller artık benimdir.
Düşmeye başlayan sonbahar yaprakları bana hüzün değil, hep mutluluk verir.
Eylül, benim yaşam kaynağımdır.
Eylülde, çıplak ayakla sahilde yürümek ayrı bir zevk verir, insana.
Denizde rızkını arayan balıkçının gözlerindeki mutluluk bile bir başkadır.
Murathan Mungan, ?Eylül Rübai?sinde, şöyle diyor:
?eylüle girdim, eylüle girdim
her ömrün bir eylülü vardır
onca yaşadım
şimdi bildim?
Evet, her ömrün bir eylülü vardır ve olmalıdır da?Ama bir gerçek de şu:
Ne geçmiş var, ne gelecek; sadece sonsuz bir şimdi vardır.
Eylül, büyüleyicidir, mutlaka yaşanmalı.
Eylül, yaşam iksiridir, mutlaka içilmeli.
Her eylül farklı ve gizemlidir, mutlaka keşfedilmeli.
İşte yeni bir eylül daha akıp gidiyor avuçlarımızın arasından.
Şöyle bir düşünün, kaç eylülünüz kaldı yeniden yaşanacak.
Eylülü ıskalamayın.
Eylül, yaşamın ta kendisidir.
Bugünkü dizelerimiz Attila İlhan´dan, ?Adım Sonbahar? ismini taşıyor.
?nasıl iş bu
her yanına çiçek yağmış
erik ağacının
ışık içinde yüzüyor
neresinden bakan
gözlerin kamaşır
oysa ben akşam olmuşum
yapraklarım dökülüyor
usul usul
adım sonbahar?