Şair, şiir, ben?
Şair Ahmet Telli´yi tanır mısın?
Ahmet Telli, Sivas katliamı için kaleme aldığı bildiride "toplumun ortak hafızasını yaratan, bu hafızayı yarınlara taşıyan aydınların vicdanıdır, yazarların, sanatçıların şiirleri, romanları, türküleridir. Mürekkebin hafızası, türkünün çığlığı, hukukun hükmünden daha uzun ömürlüdür" diyor.
İnsan olanın vicdanı, 1993 yılında Sivas´ta dinciler tarafından "dinsizler" diye yakılan 37 insanı unutmaz.
"Puslu yamaçlarda bir çakal gölgesi bir dağ suskunluğu yürüyor kentlere"
Şair Ahmet Telli 70´li ve 80´li yılları tüm acıları ile yaşamış bir şair. Genç kırımını iliklerinde duymuş, gençlerin omuzladıkları yükü duyumsamıştır.
"dünyanın son umudu
soyları tükenen birer çılgın"
Soluk soluğa adlı şiirinde 68 kuşağı gençliği için şöyle der.
"o serüvenlerin günlüğü tutulmadı
yazılmadı o insanların destan şiiri
Parça parça ettirilseler bir kartala (- ki sanırım öyle oldu sonları)
Fışkırır yüreklerinden
başarısız ihtilallerin yangınları"
Şair Ahmet Telli´nin şiirlerinde her şeyden önce her türlü haksızlığa, işkenceye, anlayışsızlığa, ihanete ve vefasızlığa karşı haklı bir öfke vardır.
Bu öfkenin temelinde köklü bir insan ve doğa sevgisi vardır.
"ay inceldi ve orman
bir tortu gibi çöktü dibe
Buğusu yoktu yerin
büsbütün balçıktı yeryüzü
ırmaklar sağırdı ve dağlar
birer aptaldı o hantal gövdeleriyle
gittikçe büyüyordu rüzgarın
beynindeki ur
öfkemizden şimşeği yarattık."
Derdiniz insandı.
Sevgiyi saran, acıyı paylaşan.
Şair Ahmet Telli´de NİDA
adlı son kitabında şöyle der:
"İnsanı yarattık
(hayır balçıktan değil)
O gün bugün
arayıp dururuz onu
hangi cehenneme gitti
bilmeyiz."
